مشل بزرگترین کنشگر حقوق زنان، واکنش جامعه جهانی نسبت به عملکرد طالبان را نرم خواند و گفت که بر طالبان باید فشار بیشتر آورده شود. تا آن‌ها بفهمند که خانواده انسانی به آن‌ها اجازه نمی‌دهد تا با اینگونه رفتارشان ادامه دهند.

خانم مشل راجع به محدودیت‌ های وضع‌شده بر زنان افغان گفت: این آپارتاید جنسیتی است. من با این تعریف موافقم. اما فراتر از تعریف، می‌خواهم بگویم همان قدرت و اصراری را که جهان در مبارزه با آپارتاید[آفریقای جنوبی] داشت، باید در مورد افغانستان نیز داشته باشد.

وجدان های بیدار هیچگاه خاموش ننشسته، هراز‌گاهی صدای آزادی و برابری را سر میدهند. تا ملت ها به حقوق طبیعی و خدا‌داد خود دست یازند.

آفریقای جنوبی برای ۴۰ سال تحت حاکمیت نژادپرستانه اقلیت سفیدپوست قرار داشت. سیاهپوستان که اکثریت این کشور را تشکیل می‌دادند، از بسیاری حقوق سیاسی و اجتماعی خود محروم بودند. آنها باید در محلات و منازل جداگانه زندگی می‌کردند و حق ازدواج با سفیدپوستان و زندگی در محلات آنان را نداشتند.

اما مردم قهرمان افریقای جنوبی با مبارزه خستگی ناپذیر به رهبری نلسون ماندیلا توانستند دست ستم قرن را از سرنوشت خود کوتاه و فضای انسانی و برابری را در کشور خود حاکم سازند.

جنبش آزادی و برابری افغانستان، ضمن پیشتبانی و حمایت از حرف های حق طلبانه خانم مشل در مورد وضعیت زنان افغان، از جامعه جهانی، سازمانهای مدافع حقوق بشر و سازمان کنفرانس کشور های اسلامی مصرانه میطلبد، تا مردم افغانستان را در امر رسیدن به حقوق حقه شان تنها نگذارند.

 جنبش آزادی و برابری افغانستان
ریاست امور رسانه‌ها
۳/جوزا/۱۴۰۲