کشور های که حامی دموکراسی هستند و خود را حافظ‌منافع دنیای‌آزاد و طلایه‌دار آزادی، حقوق‌بشر، کرامت‌انسانی، آزادی بیان و سایر ارزش های دموکراسی و در واقع میراث‌دار دستاورد‌های تاریخی جهان‌آزاد، حقوق زنان و نگهبان تجارب ارزشمند بشری در حوزه‌های مختلف سیاسی و اجتماعی می دانند.

چگونه ممکن است که با یک گروه افراطی چندهزار نفری وارد تعامل غیر رسمی و پنهانی می شوند که بازور، چماق و وحشت بر مقدرات یک کشور 45 میلیونی که عضو جامعه‌جهانی هست، مسلط شده اند و میلیون ها انسان را از حقوق اولیه شان محروم کرده و همواره مرتکب نقض گسترده حقوق‌بشری شده اند، اما رهبران جهان و جامعه جهانی روابط غیر رسمی با آنها برقرار کرده و به نحوی از آنها حمایت می شود، آیا این جفای بزرگ در حق مردم و زنان مظلوم افغانستان نیست؟.

آیا این گونه نگاه جفای بزرگ‌ در برابری ملت و مردمی نیست که در زیر حاکمیت نامشروع ط‌البانی از حقوق حقه
خود محروم شده اند؟

ظاهراً به نظر می رسد کشور‌های که شعار‌های حقوق بشری و برابری را بلند می کند اما در عمل به مردم افغانستان پشت کرده و روابط ستیماتیک با گروه ناقض حقوق انسانی، تامین کرده اند؟َ!

تعجب باید کرد، این چگونه حمایت از دموکراسی و این چه نوع دفاع از حقوق زنان و حقوق‌بشر می باشد؟

کشور های قدرتمند که خود را مهد و گاهواره دموکراسی قلمداد می کند چگونه عملکرد خود را در برابر مردم و زنان افغانستان توجیه می کنند و با کدام نگاه با گروه جانی روابط غیررسمی برقرار کرده‌ اند و مردم با عزت و با افتخاری را که سال ‌ها رنج دسیسه های پنهان را کشیده اند بار دیگر با فجیح ترین فشار های طاقت فرسا به عقب زده و صرفا با واکنش های صوری مطبوعاتی عنوان می کند که ما از مردم افغانستان حمایت می کنیم؟!.

جنبش آزادی و برابری افغانستان
ریاست امور رسانه‌ها
۷/دلو/۱۴۰۱